''De kinderen zijn zo moe, maar als ik deze rekenles niet af maak dan faal ik''...zei de juf van groep 3.
En dat was het moment dat ik dacht, ''tijd voor een wekelijkse blog''!
Als moeder, werelddocent, professional, ervaringsdeskundige, pedagogisch werker, coach en al die andere mooie benamingen die ik kan benoemen...
Ben ik vooral ontzettend nieuwsgierig naar de ontwikkeling van kinderen!
Ik heb het voorrecht dat ik op heel veel scholen kom en naast mijn eigen 3 kinderen, bijna dagelijks met kinderen werk. Het is mijn vak, het zit in mijn bloed, in mijn genen en bovenal in mijn hart.
Als werelddocent mag ik kinderen de kennis mee geven dat iedereen geboren wordt als kunstenaar en deze ervaring opnieuw mag laten beleven doormiddel van ''zinvol'' tekenspel.
Waarom zinvol tussen aanhalingstekens? Omdat ik ervan overtuigd ben dat alle tekenspellen zinvol zijn wanneer het vanuit een intrinsieke motivatie komt én het kinderen helpt een stukje dichter bij zichzelf te komen.
De kern, het licht, jouw identiteit... of hoe je het maar wilt noemen. Zolang ik een bijdrage kan leveren aan het eigen bewustzijn van een kind, dan is mijn missie geslaagd! En dat is waar ik mij dagelijks mee bezig houd.
Welkom bij mijn eerste blog! Voel je vrij te reageren, ik ben nieuwsgierig en sta open voor mooie waardevolle gesprekken over kinderen. Vragen stellen zijn de poorten tot nieuwsgierigheid, naar het wel en wee van kinderen, dus voel je vrij en stel ze gerust.
Het is vrijdag, de laatste dag van de schoolweek. De koek is op, de kinderen beginnen te wiebelen en ik hoor onderling gesprekken ontstaan. Tijd om er op in te spelen! Als werelddocent heb ik de luxe dat ik vrij ben in het aanbieden van mijn eigen programma, zolang het vak-gerelateerd is, in mijn geval is dat ''zinvol'' tekenspel.
En dat betekent in heel veel gevallen, inspelen op de wensen en behoeften van het kind en/of de groep.
Ik ben mij ervan bewust dat niet elke docent/leerkracht in deze positie is en zich moet houden aan de wensen en normen van de organisatie waarvoor zij werken. Ik heb heel veel bewondering voor al die leerkrachten die zich staande weten te houden in de huidige maatschappij waarin druk heerst vanuit verschillende boven schoolse organisaties. Wat mij betreft mag de nadruk meer op ''krachten''!
Terug naar het onderwerp van deze blog...
Ik stond deze dag voor groep 6. Het was weer een leuke, enerverende maar vooral creatieve dag waarin ik opnieuw werd verrast door mooie inzichten en boeiende gesprekken.
Op de groep naast mij staat een inval juf voor groep 3, de derde invaller van die week voor deze kinderen. Een dynamische week vol indrukken en prikkels die verwerkt moeten worden. We praten nog even na en wisselen ervaringen uit.
''Ik ben moe juf'', zegt een kindje uit haar klas. De kinderen beginnen te wiebelen en te praten. ''Ik kreeg ze niet meer bij de les en heb de rekenles niet af kunnen maken''. De juf verteld me dat ze dan het gevoel heeft dat ze faalt als ze een les niet af kan maken. We hebben het over groep 3,... ik herhaal, GROEP 3...
Ik vertel haar over mijn lessen en dat je ook tijdens tekenspellen aan het rekenen bent. Er gaat een wereld voor haar open en ze besluit mijn boek te kopen waarin verschillende teken ideeën staan die kunnen bijdragen aan de lessen die zij aanbiedt. En zo eindigt mijn dag in een heel waardevol gesprek tussen 2 mensen die een warm hart toedragen aan kinderen, maar deze dag op een andere manier invullen. Allebei met heel veel liefde en passie en hetzelfde uitgangspunt...
Er ZIJN voor kinderen! Wat kunnen we toch veel van elkaar leren als we in verbinding blijven!
Liefs Idske
Reactie plaatsen
Reacties