April doet wat hij wil

Het is alweer 3 jaar geleden dat wij voor de keuze stonden om een school te kiezen voor onze zoon, het voortgezet onderwijs. Er volgden vele adviesgesprekken, rondleidingen op scholen en sparren met andere ouders. Wij hebben ervoor gekozen onze kinderen zo op te voeden dat ze niet afhankelijk zijn van een ander en ze de ruimte te geven om eigen keuzes te maken. Dit geldt ook voor scholen, wij houden ze vast maar sturen ze niet. Dat betekent ook dat wij onze keuzes niet baseren op de keuze van een ander en staren ons niet blind op niveau advies. Emotioneel welbevinden gaat bij ons boven het intellect.

Ik had mij nog nooit verdiept in het voortgezet onderwijs, een ''ver van mijn bed show'' voelde het. En toch stonden wij ineens voor de keuze. We verdiepten ons in verschillende visies van scholen en Modus voelde passend. Een nieuwe methode waarbij kinderen vanaf groep 8 tot de 3de klas de ruimte krijgen om te ontdekken wat bij ze past. Ze maken nog geen keuze en verschillende niveaus komen samen, verticale groepen waarbij ze projectgewijs te werk gaan. Geen adviezen op basis van niveau maar kijken naar het individuele kind en zijn/haar kernwaarden. Het klonk voor ons als muziek in de oren maar ik voelde ook een twijfel. Onze zoon was inmiddels al verschillende keren onderworpen aan een testperiode van een methode waarbij hij als proefkonijn de methode mocht ondervinden. ''Dit gun ik hem niet nog een keer'', dacht ik nog.

We gaven hem op voor Modus maar de twijfel sloeg steeds meer toe, ook al konden we er geen vinger op leggen. En daar was het universum met het verlossende antwoord, één dag voor de meivakantie belde de schoolleider dat onze zoon toch niet werd toegelaten omdat er te veel van zijn niveau waren aangemeld en ze op die manier geen objectieve meting konden doen of deze methode een kans van slagen had. Mijn intuïtie klopte, hij zou dus toch weer een proefkonijn zijn.

Dan gaan we voor safe! Waar wordt hij blij van, ongeacht zijn niveau? Hij is praktisch ingesteld, werkt graag met zijn handen, heeft oog voor detail, is sociaal en flexibel. Hij zou prima TL (theoretische leerweg) kunnen doen maar dan heeft hij minder praktijk en meer theorie. Wij gunden hem juist plezier en beweging, niet meer op de tenen lopen en lang stil zitten is wat wij hem gunnen. Dus we gingen voor KB, wat onze zoon ''Kan Beter'' noemt;) is het in werkelijkheid  Kader Beroepsonderwijs. 

Nu bijna 3 jaar verder, gaat hij fluitend naar school, haalt hij hoge cijfers, loopt hij niet op de tenen en worden wij als ouders betrokken in zijn leerproces. De leeraren complimenteren ons met een hele sociale, hardwerkende zoon en wij... Wij zijn ontzettend trots en dankbaar dat hij eindelijk met plezier naar school gaat. Hij wordt GEZIEN en daar kan geen niveau tegenop! volgend jaar gaat hij Bouw doen met als keuzevak Interieur en Design, deze kinderen hebben wij heel hard nodig en zullen de toekomst zijn!

April doet wat hij wil,...onze zoon nu ook.

Sta jij als ouder ook voor deze keuze? Of ben je nieuwsgierig naar onze visie? Laat het mij weten, wellicht kan ik een steuntje in de rug bieden bij jullie keuze. Mijn eerste tip is; vraag eens aan jouw kind waar hij/zij gelukkig van wordt en skip de vraag wat hij/zij later wil worden:)

Liefs Idske