Jantje huilt, Jantje lacht

Ons derde kindje kondigt zich met 39 weken, vroeg in de ochtend, aan. Ik kijk er zo naar uit om haar te ontmoeten want ik voelde tijdens de zwangerschap al dat dit meisje vol energie en vastberadenheid ter wereld zou komen. Dit meisje kwam met een missie en zou voor heel wat opschudding gaan zorgen. Het was 9/9/2020 en de wereld was nog behoorlijk in rep en roer over het Corona virus wat het onderwerp van de dag was. Wij waren in vol vertrouwen en keken uit naar een prachtige rustige kraamtijd.

Net voordat Elke-Mare ter wereld kwam, hoorde ik een krijsend geluid, een baby die heel hard aan het huilen was. Ik kon het geluid niet plaatsen, de baby was immers nog niet geboren. Ik vroeg de verloskundige wat het was en zij bevestigde mijn vermoeden dat dit ons kleine ijverige meisje moest zijn, die niet kon wachten om van haar te laten horen. De meeste baby's huilen na de geboorte maar deze baby besloot tijdens de geboorte een enorm kabaal te maken én ik kan je vertellen... ze is er tot op de dag van  vandaag niet meer mee gestopt. 

Vandaar het thema van deze blog; Jantje huilt, Jantje lacht. Over het algemeen is dit wel van toepassing bij alle kinderen want wat kunnen ze ons ouders, maar ook professionals, soms in hun macht hebben. En tegelijkertijd denk ik dan; wat is het dat mij hierin zo raakt? Ze oefenen met grenzen, hun eigen maar ook die van hun omgeving, en dat kan soms voor ingewikkelde situaties zorgen. Het ene moment ben je hun beste vriend en het andere moment willen ze je nooooooiiit meer zien;) Onze jomgste dochter kan enorme boze buien hebben maar ook enorm vrolijk en tevreden zijn. Het enige nadeel van dit grote contrast is dat het handelen in zo'n situatie zo van invloed kan zijn. Maar ook de gedachten die we erbij hebben, heeft invloed op de situatie. Soms kan ik, in een situatie als een boze bui, denken ''oh, nee daar gaan we weer, hoe lang gaat deze bui duren en waarom doe je nou zo?''. En alsof e dit aanvoelen, en daar ben ik van overtuigt, duurt zo'n bui alleen maar langer en neemt deze toe in heftigheid. Dit soort situaties doen alleen maar voor wanneer ik niet lekker in mijn vel zit of er hangt een virusje in de lucht zie zich in de loop van de week de kop op steekt. Want meestal wanneer onze kinderen meerdere over-grenzende buien achter elkaar hebben, dan worden ze ziek of maken ze een ontwikkeling door die zich later in de tijd toont. En dan vallen alle kwartjes weer op zijn plek. 

Maar probeer dat maar eens te relativeren in het heetst van de strijd, geloof me er bestaat niemand die het ooit voor elkaar krijgt, altijd kalm en respectvol te blijven. 

Wat ik wel in de loop der jaren heb ervaren is dat gedachten en handelingen wel degelijk invloed hebben op het gedrag van het kind. Wanneer één van mijn kinderen een boze bui heeft en ik het kan relativeren met positieve gedachten, zal de bui korter duren en het kind zich begrepen voelen. En dit heet afstemmen op het kind en de situatie. Iedereen kan afstemmen en veranderingen brengen in de energie maar je moet er wel open voor staan, geloof me... er gaat een wereld voor je open. 

Zo komen we weer terug op het bevallingsverhaal, buien komen en gaan als weeën tijdens een bevalling en zijn met je gedachten te controleren. En dan is de cirkel weer rond! Wil je meer weten over afstemmen, of heb je een andere vraag over dit onderwerp? Laat het me weten, ik hoor het graag!

Liefs Idske